मगर कविता - ङउ छूट्डी !

ङउ छुट्डी

                                   ङउ छुट्डी

                                                                                       
–खडकआले मगर , कोटा तनहूँ

फून्झाके आह्रीन सेहाके ।
माराङ् माराङ् टै नेपाल मोईके मीमाराÞङ ख्योहाके,
नेपाल माईऔ मीकूहूके डास्म मेक्कूङ रोस्के म्ह््Þयाक्म
पेलीस केल्के ङउ छूट्डी माले ।

मल्हायो चीच सीङ्काङ पून््माÞक पाहाम,
हङकङ सीङ्गापुर ड नागाहीलो पून््झाके,
ङउ हीऊए न्हुरुक््क, ङउ  छूट्डी माले ।

पेलीसूङ टूम रूङ्चै लहो नाम्चोस याहाचै,
मेसीन गन ड एटम् बमके लाफा खास््चै, फूस् कठा,
आछ यार, लीकीनाङ माहाले,
मोईलीसो पाखा पखेरा कन्डरालाकीङ झाल्च,
छार्छा¥या कठा छङ्छङ् छूङछूङ ल्हिङचै माराÞङ्चै,
सूर्का गहारा, सोरा खो¥याके नाम्चोस याहाम,
फी फीटै बाली फीहाक्के ङउ छुट्डी ।

कोईली पट्ट गोवाको कठा गेस्चै,
आह्रीन ल्हिÞङ्म माराÞङ्म
कौरा झाम्रे, सोराठी, घाँटू रसीया जूहारीके,
लाफा लैडीक्म  । नेपाल मोइके माराÞङक््के ङउ छूटडी ।

नेपालो आर्घाङ्च झाके न्हुरुक्चै,
विकास ढेमाङ टाहाक्क े ङउ छूटडी
हटैँ...,
छूम्ठाङ लाम ल्हिट्च डाज्यै भोय लाफाकोके,
ट्याहाठाङ छीक्म लाम टानाक्म याहाके,
ङउ ढींच गेप्च नेपाली डाज्यै  भोयो,
नाम्चोस ड काजू हूटौ सेहेच मेमोल डिनाक्के,
नेपालीकूङ नाम्चोस झाल्म छङ्छङ् जोक्म,
भोङ् भोङ् छार्छार्यौ मीङाक ठानास्चै,
रेट्म माराÞङ्म गेस्के ङउ छूट्डी ।